“Тартиф” – Молиер

Напнатоста опаѓа Клеант отворено го напаѓа Тартиф, како може да прифати туѓ имот со таква интрига и подлост, а Тартиф продолжува иронично да манипулира со мачната ситуација за сите, освен за него, велејќи дека му е ,,чест да прими скромен подарок од Оргон”. Маријана моли да ја дадат во манастир и се одрекува од наследството само да не ја омажат за таков подлец. Настапува пресврт кога конечно Елмира стапува на сцена наговорувајќи го мажот да се скрие и со свои уши да слушне и види кој е Тартиф и како дрско ѝ се додворува на сопругата на својот домаќин. Свесно го заведува Тартиф да ги извлече од него страстните изјави како сака да ја вовлече во неговиот кревет: ,,не верувам лесно на насмевка блага и зборот кажан, сакам со дела да бидам убеден во љубовта врела”. Елмира продолжува со играта за мажот ѝ да слушне како ја убедува: ,,дозволете јас да ве имам, а за гревот лесно- сиот го примам” и како се мајтапи со Оргон : ,,маж заведен до толкава мера да и во она што го гледа ќе нема вера”. Оргон конечно се свестува за својата заблуда бркајќи го Тартиф од дома. 5 Чин Расплет Deus ex machina – типична постапка на Молиер за крајно решение на конфликтот со неочекуван расплет во интерес на правдата која е во Божји раце ( патем да му се додворува на кралот да има милост кон неговиот театар). Сите се загрозени и остсниваат на улица поради наивниот и непромислен Оргон, Тартиф поднесува тужба до судот дека е единствен наследник на куќата и имотот. Оргон е скршен од болка поради лекомисленоста, а мајка му сѐ уште не сака да поверува, па дури и снаата си ја обвинува за заведување, на што Оргон луто ѝ одговара: ,,зар требаше да чекам вкревет да појдат и ќебе да им фрлам”. Пристига судскиот пратеник г- дин Лојал испратен од Тартиф со ,,добри намери”, да ги избрка од сопствениот дом. Конечно се свестува и г-ѓа Пернел, а Валер ја покажува својата добрина и љубов кон Маријана помагајќи му на Тартиф, без оглед на неправдата која му била нанесена од Оргон. Великодушно му дава пари и му кажува таен излез за да не го успсат џандарите пред врата, а Оргон како покајник му вели ,,љубовта ваша раната да ја лечи и моево срце со љубов ќе врати”. Задоцнуваат, пристига Тартиф и триумфално им се обраќа на џандарите да си ја извршат должноста. Истиот момент, наместо да му ставаат лисици на Оргон, му ставаат на Тартиф – веќе одамна осомничен и баран од кралот за низа измами. Тартиф го навредува и кралот, а Молиер завршува со среќен крај за семејството и поентира со пиетет кон мудриот крал: ,,не пропушти кралот да ја види јасна неговата клевета гнасна”. Преку ликот на Тартиф ја демаскира лажната побожност на католичкиот клер со идеја за морално усовршување на луѓето преку тематската рамка на комедијата, исмејување и борба против недостатоците на француското општество.